Eenzaamheid is een topic dat deze maand extra veel aandacht krijgt. Niet enkel in kader van de Warmste Week-actie, maar ook omdat eenzaamheid vooral tijdens de feestdagen nog meer kan opspelen dan anders. Het gevoel van ergens bij te horen, uitgenodigd te worden, ergens welkom te zijn, deel te kunnen nemen aan etentjes, borreltjes of feestjes, … Dit is helaas niet voor iedereen realiteit.
Sommige mensen brengen de feestdagen alleen door. Maar is dat dan per definitie altijd slecht en negatief? Want ook ik breng namelijk heel wat tijd alleen door (om op te laden, te ontprikkelen, te rusten, …), maar ik voel me dan niet per se altijd eenzaam. Ik heb me namelijk ook al eenzaam gevoeld terwijl ik letterlijk omringd was door een grote groep mensen. Ik was dan niet alleen, maar voelde me wel eenzaam.
Ik las ergens online het woord ‘alleenzaam’. Het blijkt een term te zijn die bedacht is tijdens de coronapandemie door de Canadese psycholoog Robert Coplan en volgens hem slaat het op het gevoel dat je kunt krijgen als je niet genoeg tijd voor jezelf hebt. Het grootste verschil tussen alleen-zijn en eenzaamheid, is dat je niet zelf kiest voor eenzaamheid. Voor alleen-zijn wel.
Met de aankomende drukke feestdagen, is tijd voor jezelf nemen in een periode die draait rond samenzijn, enorm uitdagend. Het is een kwestie van tijd vooraleer de feestgekte weer uitbreekt en ik raar aangekeken zal worden als ik beken dat ik er eigenlijk niet zo hard naar uitkijk. Gezondheid boven kalkoen met cranberrysaus, rust en stilte boven Kerstkaraoke,… Ieder jaar lukt het me steeds beter om me hier minder van aan te trekken en meer naar mijn lichaam te luisteren.
Samen vlammen tegen eenzaamheid is top, maar tijdens de drukke feestdagen laat ik toch ook af en toe mijn eigen waakvlam aanwakkeren.
Nickie, hier ben ik het volledig mee eens. Mijn waakvlam schakel ik in deze periode heel graag eventjes uit.