Iedereen kent wel de ‘winter blues’. Zodra de laatste bladeren van de bomen zijn gevallen en de maand december zijn intrede doet, gaan we hier in Noord-Europa officieel een lange periode van wisselvallig weer en donkere dagen tegemoet. Heel even wordt deze winterdepressie letterlijk en figuurlijk opgelicht door de vele kerstversiering, maar ook daarna is er meestal terug duisternis.
Op vlak van licht en warmte is het dan weer uitkijken naar dat eerste waterzonnetje in het voorjaar.
Ik ben nooit echt fan geweest van de winterperiode. En sinds mijn NAH ben ik helaas ook minder enthousiast over de aankomende feestdagen. Niet omdat ik een ongezellig figuur ben, maar omdat al die etentjes, buurtborrels, kersttoeters – en bellen, best wel veel energie kosten. Vorig jaar was ik zelfs in ‘kerststaking’ en bleef bijvoorbeeld alle kerstversiering gewoon op zolder. Geen kerstboom, geen lichtjes, geen nepsneeuw aan de ramen, geen pakjes,... Ons huis was een absoluut buitenbeentje in onze ‘overlichte kerststraat’.
Dit jaar wilde ik het anders. Toen ik begon te merken dat de donkerte elke dag weer ietsje vroeger binnensluipt zoals een snode indringer, besefte ik des te meer dat geen enkel kaarsje of regulier tv-lampje hier tegenop kan. Er was meer licht nodig. Hoewel ik niet de prijs zal winnen voor ‘beste kerstversiering van het dorp’, wilde ik deze keer wel wat moeite doen en gaf ik instructies aan mijn man om die kerstboom toch maar naar beneden te halen. Samen tuigden we het ding op en vanaf nu brandt er dus permanent kerstversiering in onze woonkamer. Niks speciaals, gewoon wat extra licht. Ik probeer voorlopig nog niet aan het opruimlabeur te denken, ik probeer te genieten van de extra sfeer die het nu op dit moment geeft.
Dat brengt me tot twee wensen die ik voor mezelf zal voornemen, maar die ik ook expliciet wil toewensen aan iedereen die het nodig heeft. Mijn eerste voornemen/wens voor het nieuwe jaar: blijven zoeken naar licht. En niet enkel in de letterlijke vorm van zonnestralen of LED-verlichting. Ook hier in het druilerige België, zal ik moeten blijven zoeken naar mijn eigen lichtpuntjes: activiteiten, dingen, personen, momenten, ervaringen,... om te blijven koesteren. Daarnaast komt mijn tweede voornemen/wens: het kalmer aandoen en me niet meer zo snel laten meeslepen door chaos. Op tijd op de rem duwen, pauze nemen en een stapje terugzetten.
En zo hoop ik dat we voor de komende periode het licht(jes) aan kunnen doen.